De tweede aflevering van de reeks columns uit de GezinsGids:
Henk heeft een hobby! Zodra we ergens een avond stilliggen, ben ik hem zomaar kwijt. En zo gauw we van boord zijn word ik mee gesleept naar zijn hobbywinkel, en worden er nieuwe onderlijntjes, dobbers, en kronkelende maden gekocht. Maar dat is het dan ook. Henks hobby is hengelen. Dat betekend uren op een stoel zitten, lijntjes klaarmaken, naar de dobber kijken, inhalen en maar weer uitgooien. Als ik heel eerlijk mag zijn: ik vind er niets aan, maar ik gun hem deze hobby van harte!
Terwijl ik alle lichten uit doe, is Henk nog steeds niet
binnen. Ik voel nattigheid: volgens mij liggen die hengels gewoon nog over
boord. En jawel hoor, de deur gaat open en Henk roept me te komen. Stilletjes mopperend, omdat ik naar bed wil,
klim ik het twee treden tellende trappetje op naar buiten. Ja hoor, hij heeft
beet: "Nou hup er af, dan kunnen we naar bed!" Maar als hij z’n hengel omhoog haalt begin ik
een stuk vrolijker te worden. Daar hangt
een dikke spartelende paling! Ik ren naar binnen om een emmer te pakken, waarna
het glibberige beest van de haak afgehaald wordt en nog een nachtje mag
vertoeven in de machinekamer.
De volgende ochtend onder de koffie -ach waarom ook niet-
wordt hij door Henk vakkundig op het roefdek schoongemaakt. Het water loopt me
in de mond. En dat wordt er niet minder op als hij bij het middageten lekker in
de pan ligt te bakken. Wat ruikt dat toch lekker. Als ik het laatste hapje in
m’n mond doe, bedenk ik dat vissen toch niet zo’n hele gekke hobby is. Ik lust
er nog wel één!
Lieve groet,
Alberta
Ps: column is van de zomer al geschreven hoor ;-)
