De laatste

Eind 2010 schreef ik mijn eerste blogbericht.

En vandaag schrijf ik de laatste.

Na 7 jaar hier actief (nouja.. net hoe je het noemt)

te zijn geweest zit het erop.

Wat liep ik te twijfelen de afgelopen anderhalf jaar,

wat ga ik doen, wat ga ik niet doen.

Ik nam me voor gewoon door te bloggen,

want ik vond het jammer om dat af te sluiten.

Toch merk ik dat ik er niet zoveel plezier meer in heb

als dat ik had. 

En dat het een moeten wordt.

En laat dat nou absoluut niet de bedoeling zijn.

Ik blogde voor m'n ontspanning, en op het moment

dat het geen ontspanning meer is, is het tijd om te stoppen.

En dat is vandaag.

Ik stop met bloggen, maar ga met iets anders verder.

Ideeën borrelden in m'n hoofd, en daarom is het tijd 

voor iets nieuws.

Zo blijf ik gezellig op Instagram, daar kan je me vinden 

onder de naam tussenwal.enschip

Velen hebben mij daar ook al gevonden.. super leuk!

Mocht je geen Instagram hebben, dan ben ik vanaf

vandaag ook te vinden op Facebook.

De naam is ook daar Tussen Wal En Schip.

Deze Facebookpagina staat gelinkt aan m'n Instagramaccount

dus zal je op deze twee dezelfde dingen lezen ;-)

Het blijft leuk om m'n hobby wat betreft interieur

met jullie te delen. 

En mooie foto's daarvan te maken. 

Maar ik ga ook iets doen met handlettering.

En daar heb ik ook heelveel zin in!

Misschien handletter jij al een poosje, 

maar doe je het te weinig omdat je niet goed weet wat.

Of misschien lijkt het je heel leuk maar heb je het nog nooit gedaan.

Misschien denk je dat jij dat niet kan..

Dan heb ik nieuws ;-)

Iedereen kan handletteren.

Je hoeft er niet mooi voor te kunnen schrijven.

Je hoeft er geen speciale dingen voor aan te schaffen.

Pen en papier is genoeg.

Natuurlijk zijn er zat mooie pennen te koop,

en potloden en weet ik veel allemaal.

Maar de basis heb jij vast zelf in huis.

Het is een ding van gewoon doen..

Morgen hoop ik d.v. daar meer over te posten. 

Op Facebook en Instagram dus ;-)

Ik heb er zin in!

Rest mij jullie alle goeds voor de toekomst te wensen,

en hartelijk te bedanken 

voor alle lieve reacties, mailtjes en echte post.

Het was me een waar genoegen!

Ik hoop jullie te ontmoeten op Instagram of Facebook.

Lieve groet,

Alberta

Rudolf en zijn nieuwe jas

In de kamer hier aan boord hangt Rudolf,

kennen jullie Rudolf nog?

Ik kreeg hem een paar jaar geleden van schipper voor mijn verjaardag.

En sindsdien heeft hij (of ik) al heel wat te verduren gehad.

Eerst hing hij gewoon origineel.

Maar Rudolf heeft nogal een humeurtje hoor!

Hij moest wennen aan het geschommel aan boord,

en aan de herrie van de motor.

Nouja.. snap ik ook nog wel hé als je uit het bos komt.

Toen vond hij zichzelf nogal bleek..

Ja logisch, geen kraak of smaak aan haha.

Maargoed, toe maar, Rudolf kreeg een fijn licht zomerjasje.

Ik hing hem weer terug en dacht dat het zo wel goed zou zijn.

Maar nee, meneer vond dat hij wel erg flets uitkwam.

En Engelbert en ik konden praten als brugman

(kennen jullie Engelbert nog? 

Broertje van.. alleen dan met z'n vacht en ogen nog)

maar Rudolf bleef mopperen.

Toen was ik er klaar mee, 

dus werd hij voor een poosje uit de kamer verbannen.

karaktertjes genoeg hier aan boord ;-)

Maar na een tijdje schroefde ik z'n schedel weer van de plank,

en schuurde de plank helemaal blank.

Daarna zette ik er loogbeits 'geloogde eik'

 van Esatto (klik) op.

Ik zette het gewoon met een kwast erop.

Het enige foefje is dat je wel in één keer in de lengte moet strijken,

anders krijg je rare vlakken met aanzetten op/in je hout.

Daarna een dun laagje wasvernis 'walnoot'. 

Deze zette ik ook op met een kwast maar veegde hem direct

weer uit met een oude doek.

De randjes kregen een likje soft wax dark van Annie Sloan.

Toen haalde ik Rudolf weer te voorschijn.

De kwast met dark wax ging ook over Rudolf z'n koppie.

En wat werd hij er mooi van, ook al vond ik het heel eng!

NIET SCHRIKKEN :P

------------------------------

Zo mooi dat bruinige, veel beter als dat vieze geel.

En nu hangt hij eindelijk gezellig te zijn!

Vandaag is de eerste dag van de herfstvakantie hier.

En dat betekend lekker aanrommelen, knutselen,

en verhaaltjes luisteren.

En omdat vorige week de griep ons velde,

en we er daarna een paar dagen tussen uit knepen,

ga ik nu maar eens lekker verder met m'n emmertje sop.

Fijne dag! En voor iedereen die ook nog

herfstvakantie heeft, geniet er van!

Lieve groet,

Alberta

Hallo Herfst

En toen was september alweer voorbij, 

en is het zomaar oktober.

September, de maand waarin de vakantie echt voorbij was,

er elk weekend weer uurtjes in de auto werden gemaakt 

en de kilometers op de teller werden gereden.

Op instagram kwamen we helemaal in de kerstsfeer 

door de #wls_kerstinterieur. Waar massaal aan mee werd gedaan.

De mooiste plaatjes kwamen voorbij en ik was al bijna op weg 

naar de kast om m'n doosje kerstcd's op te zoeken..

Toen ik pas op de plaats maakte.

Natuurlijk moeten ze wel met zo'n magazine, dat snap ik.

Maar het was even een moment waarop ik dacht,

Hoo het is gewoon (toen nog niet eens) nog herfst.

Typeert het iets van tegenwoordig?

Ik kreeg zelfs de laatste week van september al een mailtje,

koop nu uw Sinterklaaskado, zodat wij het op tijd kunnen versturen.

Moet het met de postkoets dan? Of via trekschuit?

Hoe zit het met voor 22 uur besteld is morgen in huis?

Ik zit verdwaasd naar m'n scherm te staren. Absurd.

In de lente wordt er geroepen

 "nu mag het toch wel eindelijk weer eens mooi weer worden hoor"

Niet dat wij daar iets over te zeggen te hebben, 

maar het lijkt alsof er vergeten wordt te genieten van het ontluikende groen,

jong leven in de wei, de schepping die wakker wordt uit haar winterperiode.

In de zomer kunnen we niet wachten tot de herfsttakken weer 

in de winkels liggen, want dat geeft toch zo'n fijn sfeertje in huis.

Terwijl de zonnebloemen nog in stalletjes langs de weg staan.

De herfst wordt aan het eind van de zomer met open armen ontvangen,

maar laat het niet te lang duren, want dan gaan we op naar Sinterklaas en Kerst,

en alles wat daarbij schijnt te horen. 

En als we dan Oud en Nieuw gehad hebben, ja dan mag het op 2 januari zo onderhand

toch wel lente worden hoor... 

En dus gaat deze miep gewoon eens volop genieten van de herfst!

Van wandelingen tussen knisperende bladeren, 

emmertjes vol eikels en kastanjes die worden geleegd op de gangvloer,

van een droge handdoek nadat ik door de stortbui toch echt

naar de winkel moest, en daarna een kop warme thee maak.

En tegen de tijd dat het winter wordt?

 Dan hebben we het er nog eens over.. goed?

Ik maakte een herfstkrans van 3 rozenbotteltakken.

Het is heel simpel om te maken, en je hebt gelijk

een herfstig sfeertje in huis ;-)

Je bindt eerst van 1 tak de uiteinden aan elkaar,

met donkergrijs of bruin binddraad, valt dat het minste op.

Dan bindt je de tweede tak erop, met deze tak kan je de eerste

tak nog wat mooier rond binden.

Zorg wel dat je de takken zo draait dat de besjes dezelfde kant op staan.

Op deze manier hangt je krans straks redelijk strak tegen de muur.

Dan is het een kwestie van, hoeveel takken heb je,

en hoe vol wil je de krans hebben ;-)

Hier aan boord hangt hij, vrij eenvoudig, 

heel herfstig te wezen.. 

En had ik niet gezegd dat ik daar eens heel hard van ging genieten? ;-)

Wens jullie een fijne herfst, het zij binnen of buiten.

En dat je de kracht krijgt, om ook het mooie van de herfst te mogen zien!

Misschien wordt je juist wel somber van al dat vallende blad,

en kan je helemaal geen mooie kleuren zien, 

en geen paddenstoelen rood met witte stippen.

Ook al staan ze pal voor je neus.

Dan hoop ik dat je weet, 

en vertrouwen mag hebben, 

na de winter, dan komt die lente!

Lieve groet,

Alberta

Ahoy

Met bijna twee weken school achter de rug, 

kunnen we toch echt wel zeggen dat de vakantie

nu voorbij is. 

Tijd om weer aan het bloggen te gaan.

En dat trap ik deze keer af met de Binnenvaartontmoetingsdag 2017

Deze was afgelopen zaterdag en voor de derde keer op rij waren wij er gezellig bij.

Wat is het elk jaar weer leuk om bekenden te zien, 

die je op één of andere manier steeds mis vaart op het water.

Maar wat een weer gaven ze op.. de laarzen gingen mee. 

Schipper ging fijn op z'n jollys.. kan echt niet natuurlijk haha..

maar ach kan jou het allemaal schelen als het regent dat het giet.

Onder het ochtendprogramma keek ik af en toe met buikpijn naar buiten,

het kwam met bakken loodrecht naar beneden. 

En omdat deze dag op camping de Heigraaf in Woudenberg werd georganiseerd, 

was het van zaal naar de tent en schuur

 waar er werd gegeten en koffie gedronken toch gauw tien minuten lopen.

Maar die buikpijn was helemaal nergens voor nodig. Werd ik toch mooi op m'n plek gezet ;-)

Want als je het maar wil zien, Hij zorgde. Steeds als wij heen en weer liepen was het droog.

En op een paar flinke buien na, scheen de heerlijke zon warm op ons.

In de ochtend genoten we weer van het zingen met elkaar.

Luisterden we naar een eerlijke en ernstige boodschap, 

doorspekt met hier en daar wat humor. Een boodschap waar de hele dag over nagepraat werd.

Een boodschap die in ons hart mee ging, terug naar boord.

's Middags kregen wij vrouwen een heel gezellig zanguurtje van Elise Mannah,

er werd gezongen, gelachen, emoties weggeslikt.

En toch.. is het één liedje die nog steeds in mijn hoofd zit.

De aanwezige vrouwen weten precies welk liedje dat is...

Plus nu je dit leest zit het ook weer bij jou in je hoofd.. haha!

Daarna nog een interessant uurtje van de CBOB, 

en toen terug naar de tent.

Onderstaande foto is van vorig jaar, 

dit jaar stond er een prachtige tent waar wij droog

heerlijk genoten van een lekkere BBQ.

Toen was het helaas alweer tijd om naar huis te gaan,

boodschappen te doen en terug te rijden naar boord.

De vraag, van welk schip ben jij?

Hebben we heel wat gesteld, en van sommige weet ik het nog ;-)

Maar oei oei, als we het er over hebben in de auto, zijn er ook 

al weer een heleboel uit ons hoofd gewaaid.

Dus als we niet zwaaien als je ons tegenkomt.. roep gerust.

Ik ben er namelijk achter dat niet zwaaien je een taart kost, dus dan 

kan ik alvast aan het bakken!  :-)

Rest ons een hele dikke dankuwel, aan de fantastische organisatie, 

die ook dit jaar deze dag hebben georganiseerd en het hebben gemaakt 

tot een super fijne herinnering.

Met nieuwe bekenden, een hoofd vol indrukken, gesprekken die nazoemen, 

vriendschappen die een plekje veroveren in mijn hart, zeggen wij

Hopelijk tot volgend jaar!

Ps: Er zijn wat foto's van de facebookpagina Binnenvaartontmoetingsdag gehaald.

Ik had er zelf natuurlijk weer te weinig aan gedacht.

En het is moeilijk om onherkenbare foto's te maken. 

Vandaar dat er niet veel foto's bij staan, dit voor de privacy.

Lieve groet,

Alberta

PS II : Bij deze verklaar ik het blogseizoen weer voor geopend :-)

Kastenverhaal

 

 

Toen we bijna 6,5 jaar geleden verhuisden

naar dit schip, kwamen we uit een voorroef.

Een soort ieniemienie flatje zeg maar.

Een flinke kast had ik niet.

Dus toog ik destijds naar de kringloop,

en kocht daar een prachtige grenen kast.

 

Ik leende de auto van m'n ouders,

en reed met de kast, die nét niet in de auto paste eigenlijk,

met 1 hand aan het stuur, en 1 hand aan de kast om hem binnen te houden,

van Dordrecht naar Werkendam.

Hoe haalde ik het in m'n hoofd!

Maar je wilt wat en je doet wat.

En ik kwam veilig aan boord.. mét kast.

 

 

En omdat je aan de hand van dit fotoverhaal

eigenlijk heel goed kan zien hoe door de

loop van de jaren m'n stijl en interieur veranderde

wilde ik jullie dit niet onthouden ;-)

 

Hij kreeg een lichtgrijs jasje,

met witte binnenkant.

 

In de stijl van de rest van de brocante inrichting.

 

 

En omdat ik later de inkijk zat werd,

spijkerde ik er kanten gordijn van de I.kea voor.

 

 

De roef werd verbouwd, en ik begon meer

naar het stoere sobere interieur te trekken.

Ik verfde de kast donker, en de ruitjes dicht.

 

Maar ook de meisjes vonden de kast leuk,

vooral om onderin verstoppertje te spelen.

Tot op een gegeven moment de deurtjes zo scheef hingen,

dat ik op een goeie avond de zaag erin zette.

 

 

(even om het tafeltje heenkijken, maar een betere foto had ik niet)

 

Ik wilde er nog nieuwe pootjes onder zetten

zodat de verhoudingen beter klopten.

Totdat ik bij de kringloop tegen deze leukerd aanliep.

En omdat de prijs nog leuker was (hoe kan het ook anders)

was ik er meteen verliefd op.

Toch liet ik hem staan. Mien twijfel.

De volgende dag met goede hoop de kringloop gebeld, en jawel

hij stond er nog :-)

 

 

Manlief kwam met het schip langs Werkendam,

en vaderlief wilde de kast wel ophalen en naar boord brengen.

En daar staat hij dan.

 

 

Natuurlijk ging voordat hij goed en wel stond,

eerst de verfkwast eroverheen.

 

Een stevige houten kast.

Dat kon ik ondertussen van die andere niet meer zeggen.

Logisch natuurlijk met al dat gesleep, verhuizing en gezaag.

 

Dit is in ieder geval heerlijk genieten.

 

En als je dan naar de foto's kijkt van boven naar beneden,

zie je een hele verandering.

 

Lieve groet,

Alberta

 

Hallo

 

 

Zo, na 40 dagen stilte is het weer tijd voor een blog.

Het is een nuttige tijd geweest, dat zeker.

Prima tijd om af te kicken van social media.

Hoewel ik het heel gezellig vind om weer

met een kringetje van 'bekende' contact te hebben.

Zeker via Instagram.

 

Maar waar ik verwacht had dat het zonder Instagram zijn veel tijd zou opleveren,

ging het leven in sneltreinvaart verder.

 

De tijd vliegt is de welbekende uitspraak.

Nu hoorde ik pas ergens, niet de tijd vliegt,

maar wij vliegen en de tijd blijft.

En dat is zo, we vliegen toch gewoon door het jaar.

Het is zo om, ik riep aan het begin van het jaar,

nog een half jaar genieten hoor aan boord voordat we naar de wal gaan.

 

 

Toen werd het maanden, en steeds korter en korter.

Het vloog me naar de keel.

Hoe moet het, ik kan het niet, ik weet niet hoe.

Na een heftige post natale depressie bij ons jongste dochtertje twee jaar geleden

vond ik rust aan boord. En langzaam werd ik weer wie ik was.

Alhoewel ik weet dat het nooit meer zo wordt als daarvoor.

Natuurlijk keek ik er naar uit om van het aangekochte huis ons thuis te gaan maken,

de grijze kwast erdoor, nieuwe keuken erin, heerlijk alles uitzoeken.

Maar keek ik er naar uit om er te gaan wonen? Nee.

Het werd een last, een zware last.

 

Het oog ging omhoog, en het hart naar Boven.

En waar alles onmogelijk scheen, was de oplossing al voorzien.

Het gezegde 'als er een deur gesloten wordt, opent God een venster'

werd voor ons realiteit.

 

 

Onze meisjes krijgen een heerlijk thuis bij naaste familie.

Van maandag tot vrijdag een warme plek daar.

En in het weekend heerlijk aan boord bij ons.

Wat mochten we zien hoe goed dit is, voor de meisjes,

voor mij, voor ons allemaal.

 

Over twee weken hoopt de oudste nog een paar weken

te gaan wennen op school, aan het leven aan wal,

aan het rijden in het weekend.

Het wordt een hele verandering. Voor allemaal.

Maar wat kijken we er naar uit. En wat is ze er aan toe.

 

En mama kan ze stuk voor stuk loslaten.

Ze zijn gelukkig niet alle drie tegelijk leerplichtig ;-)

 

 

Jullie snappen, die 40 dagen rust...

Was een heftige tijd waarin veel geregeld moest worden,

en waarin de rust ver te zoeken was!

 

Ook deze week is een rare week.

Een verdrietige week.

Donderdag maken we de gang naar de kerk en het graf.

Om (oude) opa van mans kant te begraven.

En als je daar bij stil staat, verbleekt even alles.

 

'De tijd blijft, en wij vliegen daarheen'

 

Lieve groet,

Alberta

 

 

 

 

 



Voorjaar aan boord

 

Het is weer stil he op je blog Albért..

Ja dat klopt ;-)

 

Ik had er weer aardig regelmaat in.

Maar aan het begin van de lijdenstijd

besloot ik te minderen met social media.

Modern vasten zag ik ergens voorbij komen.

De apps van Instagram en Facebook verdwenen van m'n telefoon.

En dat leverde stiekem heel veel tijd op.

Kort en eerlijk.. ik was er flink aan verslaafd.

En wat blijkt? Je kan prima zonder :-)

 

Er was tijd voor andere dingen.

Ik haakte eindelijk m'n plaid af,

probeerde nieuwe recepten uit,

las meer voor aan de meisjes en in de Bijbel

en er staan nog wel wat nuttige dingen op m'n programma.

Zo bestelde ik van de week een broodbakpakket bij Teunie (klik)

van de blog eenvoudigleven.

Ik ben benieuwd!

 

Verder werd ik gevraagd om 6x per jaar een column te schrijven

in het contactblad van het binnenvaartpastoraat.

En omdat de binnenvaart en het schrijven allebei m'n hart hebben

is dat natuurlijk een hele leuke combi!

 

 

Het plaid haakte ik zo simpel als het maar kan met

bollen van de Z.eeman.

Voor mij geen patronen, tellen, enzovoorts.

Gewoon domweg haken,

op therapeutische basis zeg maar...

 

 

Wat was het lekker weer hé gister!

Kostelijk.

 

 

We lagen te laden in het zonnetje en dus besloot ik

om even naar de supermarkt om de hoek te lopen.

In Duitsland slaan we altijd shampoo, gel, haarlak e.d. in.

En aangezien deze handige harrie afgelopen zaterdag niet

goed had opgelet kwam ik aan boord met conditioner in plaats van shampoo.

Waar trouwens niemand van opkeek hoor.. haha echt iets voor mij.

Dus ging ik gister opnieuw inslaan, maar nu dan echt shampoo!

 

 

De vogeltjes zongen het hoogste lied,

het zonnetje verwarmde ons gezicht,

en wat voelt een mens zich dan klein en dankbaar.

Alle zorgen, moeilijke beslissingen, de dingen die zomaar

je hart kunnen bezetten gleden even van me af.

Ik hoefde niks, alleen maar even simpel genieten van Gods goedheid.

 

 

Eenmaal terug klommen we het trapje weer af,

en liepen door het smalle gangboord naar achter.

 

 

Waar manlief lekker buiten koffie zat te drinken.

Want tja.. met zo'n heerlijk weertje drink je liever

voor het glas je koffie, in plaats van zoals gewoonlijk achter het glas ;-)

 

 

Toen we eenmaal vol waren

was het al een heel eind richting etenstijd.

En dus aten we onze boterhammen

in de stuurhut, terwijl de zon langzaam achter de bomen

aan het water wegzakte.

 

Ik wens jullie een gezegende lijdenstijd en Paasdagen toe.

De volgende post zal d.v. komen na Pasen.

 

Lieve groet,

Alberta

Lange post :-)

 

Twee weken geleden tekenden wij

de laatste papieren voor ons nieuwe huis.

Wat een heerlijk gevoel.

Want ondanks dat we wisten dat het

heus allemaal wel kon en goed zou komen,

is het altijd nog een heel werk

om alle paperassen compleet te krijgen.

 

 

We werden hierbij geholpen door twee geweldige mannen

van Binnendijk & van Rijsbergen

Mond tot mond reclame is altijd nog de beste die er is.

En zo kwam het nadat allebei onze ouders

hier zeer tevreden over waren dat ook wij een belletje naar Katwijk deden.

 

Gelukkig waren ze heel flexibel en meedenkend, zodat alle papieren

via de mail aan boord getekend konden worden.

 

Maar omdat het ook leuk is even elkaar te zien

en er nog een paar handtekeningen origineel gezet moesten worden

togen wij twee weken geleden op een zaterdag naar Katwijk aan Zee.

Na een leuk gesprek, een zere pols van paraferen en tekenen ;-)

en de nodige papieren en onverwachte kadootjes gekregen

te hebben lunchte we heerlijk in een gezellig strandtentje.

 

En omdat we toch in de buurt waren brachten manlief en ik

gelijk een bezoek aan Esatto!

We lieten ons inspireren door de sfeer en style en togen met

2,5 liter loogbeits voor onze vloer straks in het nieuwe huis

weer terug landinwaarts.

 

Tot zover de reclame hoor.

Maar ik was zo enthousiast over hoe we geholpen werden

met de hypotheek dat ik dacht.. ajuu ik ga het gewoon delen!

 

Over naar de normale orde van posten.

de Kringloop haha...

 

Al jaren hield ik m'n ogen open voor een leuke wijntafel.

Je ziet ze heel weinig staan bij de kringloop maar

ik hoopte steeds dat ik ooit eens geluk zou hebben.

En daar stond hij dan vorige week.

Een leuk model, en vooral niet te klein.

 

Het was een heel gesjouw om hem in de auto te krijgen.

En ik was blij dat ik na 20 minuten weer aan boord stond,

aangezien ik op 1 poot moest zitten anders paste het niet.

Haha.. ja je wilt wat en je doet wat he!

 

 

De poot en het blad zijn twee verschillende houtsoorten.

Dus met loogbeits aan de gang leek me geen slim plan.

Ik verfde hem daarom in de chalkpaint van Annie Sloan.

Kon ik eindelijk m'n proefpotje uitproberen die ik gekocht had.

De kleur French Linen.

 

De papier maché schaal

komt van het Het Olde Jachthuys

Je kan er prachtig mee stylen,

en ze zijn ook nog eens heel leuk geprijsd!

 

Leuk detail zijn de koperen pootjes

van de tafel. Geeft het net dat extra!

 

De leuke lichtjes zijn van Blokker..

Uitverkoopjes.

Als je je ogen maar open houdt ;-)

 

Nou wat een foto's he!

Tot gauw hopen we maar weer.

 

Lieve groet,

Alberta