GezinsGids

 

Alweer een heel tijdje geleden kreeg ik het aanbod

om columns te schrijven voor de GezinsGids over het gezinsleven aan boord.

Nu zullen de meeste van jullie niet bekend zijn met de GezinsGids. (denk ik)

Dit is een magazine met een gereformeerde achtergrond voor het hele gezin,

dat vooral in de reformatorische kringen gelezen wordt.

 

Ondertussen is het dan zover.

Van de week verscheen de eerste column plus intervieuw in de GezinsGids.

 

En weet je wat, ik ga jullie hier ook gewoon

mee laten genieten van de colums...

Want stiekem zijn ze best heel leuk geworden!

 

Schippersvrouw of niet?

 

Hoewel ik echt de vrouw van een (bijna) schipper ben, ben ik toch geen echte schippersvrouw. Ik kom niet uit een schippersfamilie, droom over een oud huis midden in de stad, kan niet meepraten over motorproblemen.  En zo gauw er de mogelijkheid is om even van boord af te gaan, of een paar dagen naar huis te kunnen sta ik te popelen om de auto van boord te hijsen en aan wal te gaan. Dus gebeurt het regelmatig dat ergens in België de auto van boord gehesen wordt, onze dochter Hanna in de auto wordt gezet en ik de tocht naar Holland onderneem om even thuis te gaan kijken. Na een rit van anderhalf uur toeter ik een keer en daar gaat de voordeur al open.  Na de koffie  gaan we even boodschappen doen in het dorp. ‘Weer een dagje bij je moeder?’ ‘Zo even de boodschappen aan het binnenhalen?’ ‘Ben je al gewend aan boord? Vind je het nou niet stil zo zonder mensen om je heen? Niets voor mij hoor.’ ‘Hoe is het met de kleine meid?’ Tja, varen blijft toch een beetje bijzonder en dus wordt er regelmatig naar gevraagd.  Ik moet niets vergeten, want niet alles is te krijgen in België en Duitsland. En voor de zoveelste keer neem ik me voor de volgende keer toch echt eens een briefje te maken..

Even dit, even dat, alles moet even in die ene dag! Nieuwe kleren, auto naar de garage, even bij opa en oma om de hoek kijken en ga zo maar door…Na het avondeten keer ik  moe maar voldaan met een afgeladen auto weer terug naar boord. Onderweg bel ik naar manlief om te vragen hoe laat het precies wordt en of ik voor of na de sluis zal opstappen. Henk besluit dat het na de sluis wordt, dus dan kan ik lekker rustig aan doen.

Na zo’n dag aan wal stap ik weer binnen in m’n knusse roef. Als de boodschappen opgeruimd zijn en de kleine meid op bed ligt, zit ik in de stuurhut nog even na te praten over de dag, en te genieten van de rust. Wat is het heerlijk om weer aan boord te zijn. Zal ik dan toch ooit nog  een échte schippersvrouw worden?

 

Fijne avond nog!

 

Lieve groet,

Alberta