Nu we weer terug aan boord zijn keert de rust langzaam terug.
Voordat het zover was moest er natuurlijk wel weer
het één en ander terug verhuizen.
(kunnen jullie het nog aan, al dat ge-heen-en-weer haha)
Het voelde weer als thuiskomen aan boord,
al is het nog niet helemaal ingericht zoals ik weer wil.
Maar dat hoeft ook niet in 1 dag.. Liever genieten van elk dingetje ;-)
Raar eigenlijk, pas had ik het er nog over met een andere schippersvrouw,
ben je aan wal dan verlang je naar de rust van het varen
en ben je aan boord wil je er wel weer af om even naar wal te gaan.
Misschien is dat niet voor alle schippersvrouwen hetzelfde. Je hebt natuurlijk
van die doorgewinterde echte die het liefst alleen op het water zitten,
en je hebt van die tutjes die van wal komen (zoals ik ;-) ) waar
stiekem het hart dan ook weer naar trekt.
We combineren het gewoon, een soort van twee walletjes eten.
De driepoot kreeg ik van lieve vrienden.
"Albért, kan jij daar wat mee?"
Nou en of, of althans, vooral vader kon er wat mee.
Want die zorgde ervoor dat het een lamp werd.
Ik hoefde alleen de kap er nog op te draaien en hem vervolgens een prachtig plekje te geven.
Met het scheepstouw aan de deur is dit hoekje af.
Op naar de volgende...
Lieve groet,
Alberta
Ps: Tussen Wal en Schip is nu ook te vinden op facebook
klik, daar kan ik wat makkelijker posten als ik in het buitenland zit.
