Als er ooit een boek geschreven zou worden over het schippersleven, dan zou er minstens één hoofdstuk over hekken gaan denk ik.
En dan vooral gesloten hekken!
Afgelopen weken was het weer een paar keer raak. We lagen bij een bedrijventerrein waar we na het weekend gingen lossen. Duidelijk was er over de telefoon beloofd dat het groene hek open zou blijven. Nou daar gaan we dan maar van uit.
Zondagnacht om twee uur als we met drie wakker wordende meisjes op de achterbank arriveren is het echter heel anders! Alles zit hermetisch dicht. Er wordt geduwd, getrokken, gemopperd! Maar open gaat het hek niet. Toen we nog samen waren reden we standaard met een gereedschapskoffer in de kofferbak rond. Alleen met die verhalen kan je al een heel hoofdstuk vullen ;-)
Maar tegenwoordig hebben we te veel bende bij ons als we een weekendje van boord gaan.
Reken daar de boodschappen voor de hele week bij, en de auto zit afgeladen. Laat staan dat er dan nog een gereedschapskoffer bij past.
We bellen deze en gene.. Niemand pakt op. Nee geef ze eens ongelijk, zondagnacht om twee uur!
Maarja, hier bijven staan tot 6 uur is ook geen optie! We bedenken een plan, we gaan alle hekken langs van het haventerrein hier. En dan proberen we langs de kant wel van het ene bedrijf naar het andere te rijden. En als dat niet lukt, rij ik met de kinderen richting de sluis. En klimt Henk (in z'n goede broek...) wel 'effe' over het hek. Mocht dat zo zijn, blijf ik sowieso wachten tot hij er over is.
Maar eerst plan één. We rijden vier hekken langs.. allemaal dicht! Nog één optie.. en die gaat open!
Tien minuten later staan we aan boord. Gelukkig!
Het volgende weekend is het weer raak. Dat ga je toch niet menen he!
Gelukkig staan we bij een hek wat ook beveiligd wordt, dus een belletje naar het beveiligingsbedrijf is genoeg. "Ja meneer, ik denk dat ik ongeveeer met een uur of anderhalf bij u ben."
Mmm.. dat is best lang wachten midden in de nacht.
Dus kinderen uit de auto, flessen, voeding, slaapzakken en knuffels mee. Dan kunnen de meiden in ieder geval naar bed. Ik zet de middelste op m'n nek, de oudste aan m'n hand. En Henk zeult de Maxi-Cosi mee. We kijken elkaar aan en schieten toch in de lach. Lopen we dan met drie kinderen te sjouwen. Saai? Nee dat zal het wel nooit worden. Toch ben ik blij als ik lekker warm in m'n bedje lig!
Waterrijke groetjes!
Alberta
Wat een gedoe zeg......nou je neemt het nog al goed op....maar bij het kern komt het stoom al uit mijn oren...hihihihihi...liefs Ria x
BeantwoordenVerwijderenhet houd je ondanks dat het nacht is in ieder geval wakker. Maar goed, het geeft ook een veilig gevoel toch?
BeantwoordenVerwijderenGroet, Wilma
Wat een gedoe telkens weer, vooral met de drie meiden bij je die ook graag hun bed in willen. Het is natuurlijk goed dat niet iedereen overal bij kan, maar in jullie geval ligt dat toch wel even anders. Met die gereedschapskoffer moest je denk ik nog oppassen om niet een nachtje in de cel te belanden ;-). Dan heb je wel onderdak hihi, maar op die variant zit je toch ook niet te wachten.
BeantwoordenVerwijderenLiefs, Ingrid
Vast niet voor niets dat ze op slot zitten., maar onhandig is het wel en al helemaal midden in de nacht! Arme meisjes en voor pap en mam ook heel vervelend, gelukkig kunnen jullie er af en toe nog om lachen.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes van Marion
Jeetje.....wat een gedoe zeg! Daar word je midden in de nacht niet blij van, dat snap ik.
BeantwoordenVerwijderenMaar wat heerlijk dat jullie de humor er ook van in kunnen zien.....tja, wat moet je anders.
Toch jammer van die, niet gemaakte foto, die hadden we dan weer wel op je blog willen zien!!
groet Trijnie
Om er te komen is het iedere keer weer een hele operatie.
BeantwoordenVerwijderenMaar een voordeel is wel dat jullie boot vanaf de kant niet door ongewenste gasten bezocht kan worden. Is toch ook wel een veilig idee...
Wat een verhaal , daar sta je dan met drie kleintjes .
BeantwoordenVerwijderenIk kan best geloven als je daar midden in de nacht staat , dat je wel even baalt.
Het levert alvast een leuk verhaal op met een goede afloop ,die je later aan de kinderen kan vertellen .
Groetjes
Christel , garcya's place
Phoe..dat zijn dingen die ik niet gelijk bij het schippersleven bedenk..
BeantwoordenVerwijderenDaarom des te leuker dat jij ze hier opschrijft!
Maar wat een gedoe zeg, zeker met de drie meiden midden in de nacht..
Kom maar op met de volgende anekdote..hihi!
Balen voor jullie zeg, vooral als het vaker voorkomt. Toch..... als jullie er op een of andere manier alsnog in kunnen, heeft het op slot doen van zo'n hek weinig zin haha.
BeantwoordenVerwijderenWij 'landbewoners' realiseren ons helemaal niet hoe het er aan toegaat in het schippersleven, leuk dat je ons zo een inkijkje geeft.
Groet, Gerda
Hihi..wat een gedoe allemaal zo midden in de nacht! Een avontuur! ;)
BeantwoordenVerwijderenLieve-Groetjes,
Verie
Dat is inderdaad wel een heel gedoe zeg, Als je dat steeds hebt, daar wordt je niet blij van. Gelukkig konden jullie er nog wel om lachen.
BeantwoordenVerwijderenReken maar dat jullie kinderen heel flexibele mensen worden, die zijn nu al het één en ander gewend.
Groetjes,
Barry
Pfff, je zult net dat weer hebben zoals nu.
BeantwoordenVerwijderenWord je niet vrolijk van.....
Geweldig hoe herkenbaar! We varen niet meer maar bij dit verhaal komen idd heel veel verhalen boven!
BeantwoordenVerwijderenWat een ellende dan sta je daar. Avontuurlijk was het wel.
BeantwoordenVerwijderenLiefs Anneke
Ik wil je wel helpen om je boek te vullen hoor! Nog hoofdstukken zat in voorraad! ;-)
BeantwoordenVerwijderen